Özet:
Ağa Han Mimarlık ödülü (AKAA), mesleğin en cömert ödülü olarak yirmiyedinci yaşına girmiştir. Her üç senede bir verilen ödüller için beş yüz bin Amerikan Dolar'lık bütçe ayrılır. Gerek örgütlenme şekli, gerek işleyişi, ödülü 'merkez'in Riba, Pritzker gibi seçkin ödüllerine yaklaştırır, hatta bildiri ve etkinlikleriyle onları aşmayı dener. Ağa Han Mimarlık Ödülü'nün bu ödüllerden en belirgin farkı, mimarlık yarışmasını ısrarla 'îslam dünyası' ile sınırlı tutmasıdır. Bu durum hiç şüphesiz îslam toplumlarında anlaşılamayan 'kendini ötekileştirme' ile yalandan ilintilidir. Bu çalışmada, ödüllerin ortaya çıktığı yıllardan günümüze değişen eleştirel bakış açılarıyla Ağa Han Kültür Vakfi'nın ve ödüllerin genel bir değerlendirmesi yapılmıştır. Ağa Han Mimarlık Ödülü, İslam geleneklerine geri dönüşün ve kültürel değişimin sağlanması gibi ikili bir zıtlık arasında gidip gelmektedir. Toplumsal gelişimin sağlanması için güncelleştirilmiş bir mimarlık arayışı istenirken, gelenek ve yerellik kurumun asla vazgeçmediği kavramlardır. Getirdiği öneriler, İslam toplumlarının önünü açmayı deneyen modernleşmeye yönelik unsurlar taşımaktadır. Etkinlikleri, modernliğin içinde ama karşı- modern olarak değerlendirilebilir. Ağa Han Mimarlık Ödülü'nün ve bünyesinde yer aldığı Ağa Han Kültür Vakfi'nın İslam toplumlarının yaşadığı coğrafyalardaki mimari pratik üzerinde olumlu katkıları gözlenmektedir. Vakfın türlü etkinliklerinden belki de en önemlisi, nitelikli öğrenciler için sağlanan burslardır.
