Özet:
Bu çalışmada, sanat eleştirmeni ve küratör Nicolas Bourriaud'nun 1990'lı yılların çağdaş sanat pratiklerini yorumlarken geliştirdiği, sanat işlerini temsil ettikleri ve ürettikleri insanlar arası ilişkilere göre değerlendiren `ilişkisel estetik' kavramı Elizabeth Diller veRicardo Scofidio'nun sınır aşan mekân/sanat üretme pratikleriyle yeniden ele alındı. Böylece,teorik ve pratik başlangıç noktası olarak bağımsız ve de özel bir uzam yerine insan ilişkilerinin tümünü ve toplumsal bağlamlarını alan `ilişkisel sanat'ın `ilişkisel mekân'a doğru çoğalması incelendi.Diller + Scofidio tasarım ekibine ait Eye beam ve Blur yapıları bu bakışla özellikle irdelendi.İki yapının, sanat, sanatçı, ziyaretçi ve mekân arasında kurulmasını yüreklendirdiği çeşitli ilişkilere ve roller arasındaki sınırın ne şekillerde eritilmeye çalışıldığına yoğunlaşıldı.
