Özet:
19. yüzyıl süresince ve 20. yüzyılın ilk çeyreğinde, Osmanlı Devleti'nin yıkılışı ve Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşu sürecinde, tarihsel formasyonun dönüşümü ele alınmıştır. Yaşlı imparatorluğun ve genç cumhuriyetin "batılılaşma" veya "modernleşme" çabalarının, İstanbul'un Galata ve Pera bölgeleri üzerinden bir okuması yapılmıştır. Bu dönemde etkin olan sayısız aktörlerin içinde anlamlı bir rota oluşturmak ve dönemi olabildiğince farklı perspektiflerden ele alabilmek amacı ile Galata'nın yersizyurtsuz kahramanları arasında var olan kronolojik ilişkiler ağı üzerinden ilerlemek amaçlanmıştır. Bu hikayenin aktörleri sırası ile: 1806 yılında Fransız elçisi ile İstanbul'a gelen Eduard Vallauri, dönemin ünlü Levanten pastacısı François Vallauri, meşhur Lebon Pastanesi'nin sahiplerinden olan Edouard Lebon, dönemin ünlü Levanten mimarı Alexander Vallauri ve Osmanlı'nın yurtdışında eğitim alan ilk Türk mimarı olan M. Vedad Tek olarak belirlenmiştir. Çalışılan dönem süresince zaman, mekan ve toplumda meydana gelen değişim ve dönüşümler, tikel örnekler üzerinden çalışılmış ve bu örneklerin "modernleşme - modernite" ve "yersizyurtsuzlaşma" kavramları bağlamında eleştirel bir okuması yapılmıştır.
