dc.description.abstract |
Günümüzde gerçekleşen bilimsel ve teknolojik gelişmeler çağdaş mimariyi doğrudan etkilemektedir. Nanoteknoloji, malzemeleri atomik boyutta tasarlayan ve manipüle eden bilimdir. Nanoteknoloji ile üretilen nano malzemeler ortama uyum, kendiliğinden belirli fonksiyonları gerçekleştirme gibi gelişmiş özelliklere sahiptir. Yakın gelecekte nanoteknolojinin gelişmesiyle yaşayan bir sistem gibi kendi kendine büyüyen malzemelerin üretilmesi mümkün görünmektedir. Bu malzemeler yapıda kullanıldığında yapı da yaşayan bir sisteme benzeyebilir. Tezde nano malzemelerin kullanıldığı nano yapılar üzerinden mimarlık-malzeme ilişkisi yeniden irdelenmiş ve yapının yaşayan bir sisteme dönüşme potansiyeli tartışmaya açılmıştır. Nano yapılarda tasarım, üretim, kullanım ve yıkım süreçlerinde yaşanan değişimleri ortaya çıkarmak ve geleneksel yapı ile aralarındaki farkları ortaya dökmek amaçlanmıştır. Tezde örnek nano yapılar incelenmiş, onların üzerinden değerlendirmeler yapılmıştır. Bu teze göre, nano yapılar yaşayan bir sistem gibi kendiliğinden üretildiği, kullanıcı gereksinimlerine karşılık verdiği, kendi onarımını ve yıkımını gerçekleştirdiği organik bir yapıya bürünebilir ve yapıdaki kodlanabilirlik ve esneklik mimaride öncü gelişmelere olanak sağlayabilir. |
|