Özet:
Bu çalışmada görsel kültür eleştirisini toplumsal ve mekansal düzen eleşitirisiyle birleştiren Situasyonist Enternasyonal (Uluslararası Durumculuk) hareketi ve grubun modernist kentleşme üzerine ürettiği metinler incelenecektir. Pasif bir tüketim toplumu yerine oyunumsuluğu ve kendiliğindenliği öneren grup, sanat ve gündelik yaşam arasındaki sınırların muğlaklaştırılmasından yanaydı. Avangard sanat akımlarının sonuncusu olarak da görülen topluluk, 1957-1972 yılları arasında kentin marjinal mekanlarının, kenar mahallelerinin ve kaybolmanın (disappearance) eşiğinde olan kentsel mekanların deneyimlenmesi çevresinde metinler ve görsel işler üretmiştir. Çalışmada, modern kentin kapitalist bir gösteriye dönüştüğünü öne süren grubun İkinci Dünya Savaşı ertesinde ortaya çıkan işlevselci kent planlama ilkelerini ve modernist mimarlık pratiğini eleştiren metinlerinin modernite eleştirisi olma bağlamında incelenmesi hedeflenmiştir. Grubun hem toplumsal düzen eleştirisi hem de mekansallaşmayan bir toplumsal değişimin olmayacağı fikrinden hareketle kentsel düzen eleştirisi olma yönleri araştırılmış, olumsuzlamanın (negativity) nasıl işe yarar hale getirilebileceği, `içeriden' yapılan eleştirinin olanaklılığı ve sınırları kavranmaya çalışılmıştır.
