Özet:
Bu tez, üslubun sınıflandırıcı bir araç olarak mimarlık bilgi alanında kullanımını problem edinmektedir. Üslubun başlıca temellendiricisi olarak rol oynayan form kavramının mimarlık bilgi alanı üzerindeki belirleyiciliğini inceleyerek, üslup kavramının günümüz mimarlık ortamında geçersizleştiğini öne sürmektedir. Bu öneri ancak mimarlık bilgi alanının her an çoğalan izleklerle genişlediğine dair kabulle mümkündür. Bu anlamda bir örnek oluşturması açısından formsuzluk, performans ve türevlenebilirlik durumları üzerinden bir kavramsal çerçeve oluşturulması denenmiştir. Bu denemenin yapılabilmesi için her üç durumun ne anlamda ele alındıkları ve birbirleriyle ilişkilenme biçimleri ortaya koyulmuştur. Özellikle türevlenebilirlik durumunun son yıllarda öne sürülmüş tasarlama ve düşünme izleklerinde göz önüne alınan ve ıskalanan potansiyeli irdelenmiştir. Bu durumda tezin amacı, mimarlık bilgi alanındaki dinamiklerin üslup gibi çok daha farklı bir arkaplana sahip, indirgeyici ve/veya kısıtlayıcı araçlarla ele alınması kolaylığına düşülmemesiyle mümkünlüğünün vurgulanmasıdır.
