Özet:
İşlevini kaybetmiş olan endüstri yapıları ve alanları terk edilmekte, bilinçsiz onarımlar görmekte veya uygun olmayan yeni işlevlere maruz kalabilmektedirler. Bu noktada özellikle kentle bağlantısı kopan bu yapılara ve alanlara uygun yeni işlevlerin verilmesiyle bu mekanların tekrar kente kazandırılması önem taşımaktadır. Bu sayede endüstri yapılarının özgün kimlikleri korunarak gelecek kuşaklara aktarılması sağlanmaktadır.Bu amaç kapsamında, çalışmanın birinci bölümünde, tezin amaç, kapsam ve yöntemi üzerinde durulmaktadır.İkinci bölümde, endüstri mirası kapsamında yeniden işlevlendirilen yurt içi ve yurt dışından örnek yapıların ve alanların özellikleri anlatılmıştır. Buradan çıkarılacak sonuçlar ışığında, yapı ve alan ölçeğinde endüstriyel mirasın değerlendirilmesi noktasında yapılan uygulamaların amaç, kapsam ve yöntemleri ortaya konulmuştur.Üçüncü bölümde, tez konusunu oluşturan tabakhane bölgesinin bulunduğu Safranbolu İlçesi tarihi, mimarisi, ekonomisi gibi çeşitli özellikleriyle tanıtılmış ve Safranbolu'da geçmişte en önemli iş kollarından biri olan dericilik mesleği hakkında bilgiler verilmiştir. Bu bölümde, tabakhane bölgesinin mekansal analizleri yapılarak sahip olduğu kültürel kimlik, mekansal özellikler ve açık, yarı açık ve kapalı mekan potansiyeli belirtilmiştir.Çalışmanın son bölümünde ise, yapılan harita analizleri, gözlemlemeler ışığında Safranbolu kentinin mekansal sorunları ortaya çıkarılarak bu sorunların çözümüne yönelik olarak tabakhane bölgesine verilecek yeni işlevler belirlenmiştir ve bu konuda çözüm önerileri geliştirilmiştir. Bu sayede işlevini kaybetmiş, günümüzde kullanılmayan ve kent ile olan bağlantısı kopmuş durumdaki endüstri mirasına sahip tabakhane bölgesinin kentin sorunlarının giderilmesine yönelik olarak yeniden değerlendirilmesi sağlanarak burasının kentle bütünleşmesi, mekansal sorunlarının çözümü, kent hafızasında yer alan kültürel kimliğinin yeniden açığa çıkarılması hedeflenmiştir.
