Özet:
Doğal bir yapı malzemesi olan ahşap, yüzyıllardır insanların barınma ihtiyacını karşılamak için kullanılmıştır. 16.yy.' a kadar basit uygulamalarda masif olarak kullanılan ahşap, 19.yy. sonunda ileri bir seviyeye götürülmüş, uç uca eklemeli, tutkallanmış tabakalardan oluşan kompozit ahşap elemanlar (glulam) geliştirilmiştir. Ahşap eleman üretim teknolojilerinin gelişmesiyle, özellikle 1970'lerden sonra, daha farklı niteliklerde tutkallı ahşap elemanlar üretilmeye başlamıştır. Günümüze dek gelişmeye devam eden kompozit ahşap ürünler, yapılarda taşıyıcı eleman olarak kullanıldıklarından, yapısal ahşap kompozitler olarak sınıflandırılır.Üretilen ahşap kompozitlerin, masif ahşaba göre daha yüksek dayanımlı ve daha dayanıklı olması nedeni ile, eski ahşap yapıların taşıyıcı sistemlerinden daha farklı biçimde daha geniş açıklıklı sistemler oluşturulabilmektedir. Öyle ki, geçmişte konut yapımında kullanılan ahşap, günümüzde, havaalanı terminali, stadyum, kapalı spor kompleksleri gibi büyük ölçekli yapılarda taşıyıcı sistem olarak kullanılmaktadır.Bu tez kapsamında, Türkiye'de yaygın kullanım imkanı bulamayan yapısal ahşap kompozitler hakkında detaylı bilgi verilmiş ve bu elemanlarla oluşturulan geniş açıklık yapı sistemlerinin nitelikleri ortaya konmuştur.Tezin birinci bölümünde, bu konunun seçim nedenleri ve önemi üzerinde durulmuştur.İkinci bölümde, hammadde olan ağacın yapısı, fiziksel, kimyasal ve mekanik özellikleri ile ilgili bilgilere yer verilmiştir.Üçüncü bölümde, ahşap kompozitlerin üretilmesine imkân sağlayan tutkallar ve koruyucu emprenye yöntemlerinden bahsedilmiştir.Tezin dördüncü bölümünde, yapısal ahşap kompozitler, glulam, LVL, PSL ve LSL sırasıyla detaylı olarak anlatılmıştır.Beşinci bölümde ise, bu elemanlarla oluşturulan geniş açıklık taşıyıcı sistemler yedi başlıkta ele alınmış ve dünyadaki önemli örnekleri sıralanmıştır. Son olarak, tezin altıncı bölümünde, sonuç ve gelecek araştırmalara yönelik önerilere yer verilmiştir.
