Özet:
İstanbul'da 1990 sonrasında üst gelir grubuna yönelik olarak insa edilmeye baslanan kapalıkonut alanları kent planlaması, kent yönetimi ve kentsel sınıfsal aidiyetler açısından önemlibir dönüsüme isaret etmektedir. Bu konut alanları duvarlar-çitler gibi engelleyiciler ileçevrelerinden ayrılan, girisleri denetimli tutulan, fiziksel doku ve sosyo-ekonomik açılardankentsel yasamdan farklılasan, araba sahipligi erisimine dayanan yerlesmelerdir.Tez kapsamında, kapitalizmin ve modernligin sürekli dönüstürdügü metropolde yasayaninsanların toplu yasam biçimlerinde neden duvarların arkasına sıgınma ihtiyacı duyduklarıortaya konulmaya çalısılmıstır. stanbul'daki kapalı konut alanlarının kent etegindeki olusumsüreci incelenmis, mevcut örnekler arastırılmıs, bu yerlesmelerin ortak özellikleri ve tercihnedenleri hem kullanıcılar hem de yatırımcılar açısından tespit edilmistir. Ayrıca günümüzkent planlamasında ve kapalı konut alanlarının olusumunda mimarların ve mimarlıgınkonumu degerlendirilmistir.
