Özet:
Her şeyin her yerde, kolaylıkla varlık gösterebildiği günümüzde, kendine özgü olanın zamanla yok olabildiği gözlemlenmektedir. Bireyin tasarıma ilişkin bakış açısını değiştiren bu durum; sürekli benzer üretimleri arayan, farklı olanı yadırgayan, tek tipleşmeden rahatsız olmayan, özgün fikir geliştiremeyen bir topluluğu da beraberinde getirmektedir. Bu topluluktaki kişilerin yaşadığı ve tasarladığı ortamlar da günün düşünce biçimi ile birlikte mimari yaklaşımını ortaya koymaktadır.
Bu değişimlerin göz önünde bulundurulduğu çalışmanın amacı, mimari tasarım eğitimine ilişkin deneyimleri paylaşırken, gömülü kalmış sorunları eş zamanlı olarak bu keşfetme sürecinde tartışmaya açmaktır. Arayışa, ters yüz bir yaklaşım ile başlanmış; katılımcı etkileşimi ile anlamlandırılan bir çalışma yapılmıştır. Yapılandırılan görüşlerin katmanlaştığı süreçte, güncel öğrenme anlayışlarından yararlanılmıştır. Yapılandırmacı gömülü kuram nitel araştırma örüntüsü, bu arayışın iskeletini oluşturmuştur.
Günümüz ortamının çelişkili yapısının, özünde “aktif” olabilecek bir potansiyeli taşıdığı görüşünden yola çıkılarak; çalışma sürecinde üretilen “aktif stüdyo” kategorisi farklı bileşenler ile mimari tasarım stüdyolarında deneyimlenebilecektir.
