Özet:
Biyomalzemelerin insan vücudunda başarılı bir şekilde kullanımı, malzeme özellikleri, vücuda uygun tasarım, korozyon direnci ve kullanılan malzemelerin biyouyumluluğu gibi özelliklere bağlıdır. Hidroksiapatit (HA), Ca10(PO4)6(OH)2, doğal kemik dokusu ve diş ile kimyasal kompozisyonundaki benzerliği ve yüksek biyouyumluluğundan dolayı diş implantlarında, ortopedik çene ve yüz cerrahisi gibi medikal ve dental uygulamalarda yaygın olarak kullanılan biyomalzemedir.
Hidroksiapatit sentetik olarak veya doğal kaynaklardan (sığır, koyun vs.) elde edilebilmektedir. Hidroksiapatitin mükemmel biyouyumluluğuna ve kemiğe benzer dokulara etkin biyolojik bağlanmasına rağmen, kırılganlık ve düşük kırılma tokluğundan kaynaklanan zayıf mekanik özellikleri nedeniyle yük taşıyıcı uygulamalarda kullanımları sınırlamaktadır. Mekanik özellikleri arttırmak amacıyla seramik, metal gibi ikincil fazların katkısıyla biyouyumluluktan ödün vermeden HA bazlı kompozit malzemeler üretilmektedir.
Bu çalışmada, öncelikle sığır kemiğinden üretilmiş katkısız haldeki hidroksiapatitin (BHA) farklı sinterleme sıcaklıklarında fiziksel, mekanik ve elektriksel özellikleri ve yapay vücut sıvısı (SBF) testleri, daha sonra farklı % ağırlıklarda lityum oksit ve stronsiyum oksit ilave edilerek elde edilen hidroksiapatit kompozitlerin fiziksel, mekanik ve elektriksel özellikleri ve yapay vücut sıvısı (SBF) testleri incelenmiş ve karşılaştırılmıştır.
Farklı sinterleme sıcaklığına ve % ağırlıklara sahip Li2O ve Sr2O ilaveli BHA kompozitler biyouyumlu ve biyoaktif olabilirler. Yapılan çalışmalar sonucunda 1300C’de 2 sinterlenmiş ağ. %0,25 Li2O ilaveli BHA kompozitin, kemik malzemesi olarak kullanımı için uygun biyouyumluluk ve yeterli biyoaktivite ile birlikte gerekli fiziksel ve yapısal özelliklere sahip olduğu belirlenmiştir.
