Özet:
Bu doktora tezi, Erken Dönem Cumhuriyet Türkiyesi'nde İtalya ile arkeoloji, mimarlık ve seyahat edebiyatı alanlarında sürdürülen diyalogun farklı boyutlarını, mevcut çoğulluğuyla ele almayı; dönemin siyasi, kültürel ve tarihyazımsal tartışmalarının çeşitli yansımalarını, kültürel referans sistemindeki karmaşık ilişkiler ağını bireyler bazında problematize etmeyi, açımlamayı ve yorumlamayı hedeflemektedir.Özellikle historiyografik ve reel olarak inşa edilen mekânların oluşum süreçlerini konu edinen söylemler üzerinde yoğunlaşmaktadır. Burada incelenen metinler, kültürel ve tarihsel bir bağlama yerleştirilirken, üzerinde çok yazılmış bu bağlamın, bireylerin aleyhine genişleyen, onları susturan zihin haritalarına dönüşmesi riskine karşı, yakın okuma aracılığıyla mümkün olduğunca yazarların sesine kulak verilerek tikel olanın izi sürülmüştür.Yazarların ürettikleri metinler ve metinlerarasılıklar, tarihyazımsal, toplumsal, siyasi ve kültürel göndermeler analiz edilirken, söz konusu olan tarihsel sürecin, kemalist Türkiye ve faşist İtalya arasındaki diyaloglar palimsesti, fragmenter modernite tecrübeleri olarak sorunsallaştırılması ve dönemin farklı bir bakış açısıyla yeniden inşası amaçlanmaktadır.Anahtar Kelimeler: Mekânsal Pratikler, Historiyografi, Kültür, Mimarlık, Arkeoloji Tarihi, Seyahat Edebiyatı, İtalyan Faşizmi, Kemalizm.
