Özet:
Diş restorasyon malzemesi olarak geliştirilen sentetik kompozitlerin mineral bileşeni olarak genelde hidroksiapatit (HA) kullanılırken, poli(2-hidroksietil metakrilat) (pHEMA) ise yaygın bir biçimde sentetik kompozitin ikinci bileşeni olarak kullanılmaktadır. pHEMA, birçok özelliğe sahip olduğu için biyomedikal literatürde büyük ilgi görmektedir. Yüksek derecede biyouyumludur ve kompliment sistemi aktive etmez, primer alkol fonksiyonel gruplarından dolayı yüksek hidrofilik özelliğe sahip olmaları, hidrojeller oluşturmalarını sağlar. Bu da hücrelerin, biyoaktif moleküllerin (enzim, vb.) ve farmakolojik bileşiklerin immobilizasyonuna izin verir. Bununla birlikte pHEMA'nın yapısındaki alkol grupları, hücrelerin yayılmasını ve adezyonunu önlediğinden önemli bir dezavantajdır. Bu da pHEMA'nın osteoblast ve adherent hücreler tarafından zayıf olarak tanınmasını sağlar. Tezin amacı, pHEMA'ya dayalı polimerik matrikslerin hazırlanması ve kalsiyum fosfat tuzları ile (Ca + ve hidroksiapatit) modifikasyonu sonucu diş hekimliğinde uygulanabilir biyomedikal malzemelerin (biyokompozitlerin) geliştirilmesi alanında araştırmalar yapmaktır. Sentezi enen lineer ve polimerik jel yapılı saf pHEMA ve pHEMA-HA karışımlarında polimer modifikasyonu yapılarak hidroksil grupları karboksil gruplarına çevrilmiş ve yapısında farklı -OH/-COOH oram olan kompozitler sentezlenmiştir. Poliakrilik asit (PAA), pHEMA'nın karboksil grupları içeren polimerik bir modeli gibi kullanılarak, Ca2+ iyonları ile kompleks oluşumunun mekanizması incelenmiş ve PAA-Ca3(PC>4)2 ikili sistemleri geliştirilmiştir. HA içeren polimerik biyokompozitlerin hazırlanması, modifikasyonu ve diş restorasyon malzemesi olarak kullanabilen biyouyumlu sistemlerin geliştirilmesi, bu tez çalışması ile bir başlangıç aşamasındadır. Gelecekte biyomateryallerdeki hücre adezyonunu ve kireçlenme prosesini düzenlemek için enzim ve peptid içeren biyohibrid polimer-HA kompozitlerinin hazırlanması düşünülmektedir.
