Özet:
İmparatorluktan ulus devlete geçiş sürecini ifade eden Erken Cumhuriyet Dönemi, birçok süreç üzerinden analiz edilebilir. Bu süreçlerden en önemlisi olarak ifade edebileceğimiz ulus inşası, bünyesinde pek çok farklı bileşeni barındıran bir sürece denk gelmektedir. Bu tez, ulus inşa süreci içerisinde kültür politikalarının bir ayağını ifade eden müziğin, eğitimi üzerine odaklanmaktadır. Bir taraftan inşa edilen milli kültürel kimliğin, diğer taraftan tüm ülkede yaygınlaştırılması, benimsetilmesi ve geliştirilmesi dönemin müzik eğitim politikalarının ana amacını ifade etmektedir. Bu sürece mevcut eğitim ve öğretim kurumları yaşadıkları çeşitli değişim ve dönüşümlerle dahil edilirken, birçok yeni kurum ve kuruluş da eklenmiştir. Bu nedenle tezde, Erken Cumhuriyet Dönemi'nin müzik eğitim politikaları değerlendirilirken, örgün eğitim kurumları olarak ifade ettiğimiz okulların yanında, genel eğitim kurumları olarak değerlendirdiğimiz kurum ve kuruluşlar da kapsama dahil edilmiştir. Bu değerlendirişte, dönemin müzik ders kitapları ve genel eğitim kurumları olarak nitelendirdiğimiz Halkevlerinin, Radyonun ve Köy Enstitüleri'nin çıkarttığı dergiler eleştiril ve karşılaştırmalı bir analize tabi tutulmuş, dönemin müzik eğitim politikalarının temelinde modern ve milli bir kültürel kimliğin tüm ülkede tesisinin amaçlandığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu amacın dönemin müzik eğitimi açısından görünürlüğü ise, milli müzik olarak halk müziğinin, modern müzik olarak da Batı müziğinin benimsenmesi olmuştur. Modern ve milli müziğin bu iki müziğin sentezi üzerinden inşa edileceği düşüncesinin, incelediğimiz dönem içerisine yansıması ise, 1940'lara kadar ülkede ağırlıklı olarak Batı müziği temelli bir eğitimin, 1940 sonrası dönem içinse halk müziği ağırlıklı bir müzik eğitiminin yürütülmesine neden olmuştur.
