Özet:
1990'lı yıllar Türkiye modern sanatında keskin bir değişimin yaşandığı bir döneme işaret etmektedir. Bu dönem, ?batıya bakma ve batıdaki akımları ülkede uygulama? pratiğinin terk edilmeye başlandığı, dönemin sosyo-politik olaylarına doğrudan referans veren, politik referansları açık nitelikte üretimlerin ortaya çıktığı ve küresel sanat ortamıyla hem üretim hem de düşünsel anlamda daha önceki dönemlerde hiç olmadığı kadar eşzamanlılığın yakalandığı bir dönem olmuştur. Elbette Türkiye modern sanat tarihi içinde günün sosyo-politik olaylarına referans veren, eleştirel işler yapılmış, uluslararası sanat ortamıyla etkileşime giren üretimler olmuştur. Fakat 90'lı yılları kendinden önceki dönemlerden farklı kılan şey, 80'li yıllarla birlikte dünyadaki gelişmelerle paralel şekilde Türkiye tarihinde yaşanan kırılmanın bir parçası olarak modern sanatın da önemli bir değişim geçirmiş olmasıdır. Bu dönemde küçük gruplar ve oluşumlar etrafında yürütülen çeşitli eleştirel pratikler ?çağdaş sanat? alanını oluşturmuş ve mevcut sanat ortamından ayrılarak kendine farklı bir alan açmıştır. Çağdaş sanat alanının kendini yerleşik sanat ortamından farklı bir yerde konumlandırması ve yerleşik sanat ortamından tamamen kopmasına paralel olarak politik içeriğin dozunun arttığı işleri görülmüştür. Türkiye sanatında 90'lı yıllar, işte bu politik damarın kendine mevcut sanat ortamından farklı bir alan açtığı bir döneme işaret eder. Bu çalışmanın temel sorusu da 90'lı yıllarda çağdaş sanat alanında politize olmuş üretimlerin ortaya çıkmasını sağlayan etmenlerin ne olduğudur.90'lı yıllarda çağdaş sanat üretimini anlamak açısından belirleyici olan etmenler üç ana başlık altında ele alınacaktır: neoliberalizm, postmodern paradigma ve Türkiye'de dönemin sosyo-politik bağlamı.
