Özet:
Bu tez çalışması ile, sanatta modernizm sonrası kolektif üretim ele alınmış, günümüz sanatında sanatsal bir yöntem olarak kolektivizmin yeri sorgulanmıştır.Çalışmada öncelikle değişen sanatçı tanımı ile birlikte kolektif üretimdeki değişimler tarihsel çerçeveden bakılarak incelenmiştir. Barthes'in `Müellifin Ölümü' ve Foucault'un `Müellif Nedir?' makaleleri sanatçının yeni kolektif tanımı için temel kaynak olmuştur. Öznellik arası sınırların netliğini kaybetmesi ve kolektif üretimin kendine yeni alanlar açması ele alınmıştır.Ardından, Modernizmle birlikte gelişen sanat piyasası, sanatçı ve izleyici arasındaki mesafelerin yeniden konumlanması sorgulanmıştır. Küreselleşen dünyada sosyal, siyasal ve sanatsal aktivitelerin birbirlerine olan sınırları ele alınarak, günümüz sanatında kolektif üretimin ortaya koyduğu farklı sanat paradigmaları ele alınmıştır. Belirledikleri farklı direnç noktaları ile bir araya gelen kolektif gruplardan özellikle, Sitüasyonist Enternasyonel, Irwin, Guerilla Girls, Art and Language ve Tucuman Arde gibi grupların çalışmalarıyla örneklendirilmiştir. Devamında Türkiye'de modernleşme süreciyle birlikte plastik sanatlar alanında değişen kolektif üretimlere yer verilmiştir.Sonuç bölümünde ise, kolektif sanat üretiminin günümüz sanatında nasıl bir model olarak ele alınması gerektiği sorgulanarak küreselleşen dünyada nasıl bir kolektivitenin mümkün olduğu tartışılmaktadır.
