Özet:
ICOM'un 1946'dan itibaren ele aldığı konulara bakıldığında, müzelerin odak noktalarda ve konu alanlarında giderek artan bir çeşitlenme gözlenmektedir: doğa konusu ve doğa tarihi müzeleri, modern kentin planlanması, yaşayan kültür, yerel müzeler, açık hava müzeleri, katılımcılık, farklı sosyal gruplar, kültürel ve biyolojik çeşitlilik Ekomüzeler, insan odaklı müze siyasaları, demokratikleşme, özgür irade ya da öz-belirlenimcilik gibi konular, uluslararası ve ulusal ICOM komitelerinin üzerinde durduğu konuların çeşitliliğini göstermeye yetecek örneklerdir.Günümüzde müzelerden beklenen sadece kaliteli bir hizmet değildir. Müze ve toplum arasında organik bir bağ kurulması da zorunlu hâle gelmektedir. Giderek karmaşıklaşan kent toplumlarına hitap eden müzeler için, bu zorunluluk daha da hissedilir olmaya başlamıştır.Müzeler dikkate alındığında, gün geçtikçe somut olmayan ve yaşayan kültür mirası kavramlarına daha çok ağırlık verildiği görülür. Bu durum, müze ile toplum arasındaki organik bağ kurma çabasının bir sonucu olarak kabul edilebilir. Öyle ki, yerel bölgelerde ekomüze ile toplum müzeleri, kentsel bölgelerde ise kent müzeleri, toplumsal dönüşüm odaklı kültürel planlama ve hatta toprak yönetimiyle ortaklıklar göstermektedir. Böylece bu çalışmada üzerinde durulan müze türleri, toplumu temsil etmenin ötesinde bir iddia taşımaktadır. Gündelik yaşamı ve yaşayan kültür mirasını ele alış şekilleri düşünüldüğünde, otantik olanla kozmopolit olan arasındaki dengenin kurulmasında önemli roller üstlenirler. Yine bu tür müzecilik uygulamalarında, toplumların gelişimi ve kültürün korunması arasında da bir denge arayışı dikkati çeker, kültürel ve biyolojik çeşitliliği bozmaksızın gelişmeyi mümkün kılma arayışı
