Özet:
Bu tezin amacı yakın dönem dünya sanatından bazı örnekler üzerinden sanatın kişisel ve kültürel bellekle olan ilişkisinin incelenmesidir. Yeni teknolojilerin ve politik düzenlerin meydana çıktığı günümüz dünyasında artık yeni zamansallık anlayışları hâkimdir, fakat geleceğe dair ilerlemeci ve umut dolu inanç günümüzde yerini bir zaman algısı krizine bırakmış, bu krizde ise belleğe ve anımsamaya yönelik ilgi artmıştır. Tezde bu ilginin sanat pratikleri ile bir ilişkisinin olup olmadığı, varsa da sanatta ne gibi alternatif temsil biçimleri oluşturduğu araştırılmıştır. Sanatta kişisel anlatıların bellekle olan ilişkisi, kültürel hafızanın ve travmatik deneyimlerin çeşitli sanatçıların işlerini nasıl biçimlendirdiği ve son olarak da kamusal alan anıtlarında ortaya çıkan yeni anlayışlar ele alınmıştır.
