Özet:
İnsanlık varolduğundan bu yana, yaşadığı yerler ve giyindiği elbiseler için tekstil sanayiine ihtiyaç duymuştur. Bu ihtiyaç giderek artmış ve 20. y.y.'da doruk noktaya ulaşmıştır. Sanayi devriminin olumlu sonuçları, tekstil sanayiinin de gelişmesinde temel teşkil etmiştir. Mahiyeti itibariyle tekstil sanayi elyaftan ipliğe, kumaştan giyim eşyasına kadar çok geniş ürünler üretmekte ve böylece sadece giyim sanayiinin değil diğer sanayilerin de ihtiyaç duydukları ürünlere cevap vermektedir. Tekstil sanayiinin gelişmiş ülkeler yanında gelişmekte olan ülkelerde de yaygınlaşması, hatta bu ülkelerin üretimlerini önemli ölçüde artırarak gelişmiş ülkeleri tehdit eder hale gelmesi, bu sanayinin diğer sanayilerden farklı özellikte olduğunu göstermektedir. Gelişmiş ülkelerin makina verimliliği ve teknoloji fazlasına gelişmekte olan ülkeler nispeten yüksek işgücü verimliliği ile karşılık vermişlerdir. Gelişmekte olan ülkelerin pazardan aldıkları payın artması üzerine başta ABD, AT ' nun başı çektiği gelişmiş ülkeler korumacı politikalara başvurmuş ve bu gaye ile MFA (çok elyaflılar) anlaşmasını imzalamışlardır. Bu anlaşma gelişmiş ülkelerin tekstil sanayi pazarlarındaki paylarını koruma amacını göstermektedir. Türkiye de bir gelişmekte olan ülke olduğu için, tekstil sanayi üstün bir konumda, hatta ihracatı en fazla olan sanayidir. 1980 ' li yıllarda üretim ve ihracatının hızla artması, ihracatının büyük bir çoğunluğunu yaptığı AT ve ABD gibi ülkelerden çeşitli kısıtlamalara maruz kalmasına yol açmıştır. Sanayi dışarıdan bu sorunların etkisi altında iken içeride de bir takım problemleri vardır. Bu sorunlar da diğerleri gibi tekstil sanayiinin rekabetini azaltıcı yönde etkili olmaktadır. Böyle rekabet üstünlüğü bulunan bir sanayi muhakkak desteklenmeli ve bu sorunlar azaltılmalı veya minimuma indirilmeye çalışılmalıdır.
