Özet:
Deprem sırasında yapı temeline ulaşan enerjinin, sınırlı bir kısmının yapıya geçmesine izin veren düzenekler ile ilgili teorik çalışmalar eskidir. Buna rağmen uygulama ile ilgili teknikler halen gelişme aşamasındadır. Yapıların deprem yalıtımı olarak bilinen bu uygulamaların, ülkemizde yaygın olarak kullanımı yakın gelecekte beklenmemektedir. Deprem enerjisi yapıya iletildikten sonra, yapının aldığı bu enerjinin taşıyıcı sistem elemanları tarafından başarı ile tüketilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada, betonerme binaların deprem davranışı ile ilgili, günümüze kadar yapılan çok sayıda teorik ve deneysel çalışmalar ve deprem geçirmiş yapılar üzerinde yapılan gözlemlerden yararlanılmıştır. Betonarme yapıların depremde hasar görme nedenleri araştırılmış , en temel nedenin süneklik düzeyi yüksek yapı tasarım kurallarına uyulmaması olduğu sonucuna varılmıştır. Şiddetli bir depremde taşıyıcı sistem elemanları elastik dayanım sınırları üzerinde zorlanarak hasar görebilirler. Bu durumda yapılacak olan, artan yükler altında hasarın kontrollü biçimde dağılmasını sağlamaktır. Yapıdaki elemanların belirli hiyerarşik bir sıra içinde ve en fazla süneklik göstereceği eğilme modunda kapasitelerine ulaşması istenir. Bu durum ancak kapasite tasarım yöntemi ile mümkündür.
