Özet:
Bu tez çalışmasında ele alınan konu, yapı sistemlerinin daha küçük alt sistemlere bölünerek çözümünü incelemektedir. Yapının parçalanması sonucu elde edilen yeni sistemlere "makro eleman" denilmektedir. Her bir makro elemanın diğer makro elemanlar ile birleştiği düğüm noktaları "ortak düğüm noktaları" ve bunun dışındaki düğüm noktaları da "serbest düğüm noktaları" olarak isimlendirilmiştir. Makro elemanlar birbirlerinden bağımsız olarak çözülebilirler ve çözümü yapılmış makro elemanlar diğer yapılarda kullanılabilir. Eleman sayısının fazla olduğu yapıların bu şekilde parçalanarak hesaplanmasının özelikle zaman ve kolaylık yönünden sağlayacağı avantajlar, sizlerin deneyim ve görüşlerinize bağlı olmakla birlikte yöntemin özelikle programlamaya son derece uygun olduğunu kesinlikle söyleyebiliriz. Zaten çalışmanın sonunda da makro eleman yaklaşımını esas alan bir bilgisayar programı geliştirilmiştir. Bu yöntem kullanılarak hesap yapılırken sistem önce uygun bir koordinat sistemine göre numaralandırılır ve istenilen sayıda makro elemana ayrılır. İlk aşamada her makro eleman ortak düğüm noktaları ankastre kabulüne göre ve ortak düğüm noktalarında etkiyen dış yükler dikkate alınmadan çözülerek ortak düğüm noktaları tepkileri bulunur. İkinci aşamada ise birinci aşamada bulunan tepkiler ortak düğüm noktalarına etkiyen dış yükler ile süperpoze edilir ve ortak düğüm noktalarının serbest olduğu varsayılır. Bu aşamada makro eleman serbest düğüm noktası yükleri dikkate alınmaz. Makro elemanın rijitlik etkisi hesaplanır. Daha sonra eldeki verilerden faydalanılarak ortak ve serbest düğüm noktaları yer değiştirmeleri bulunup her iki durum için süperpoze edilerek sistem çözülmüş olur. Çalışma sonucu geliştirilen programın ilerde birden fazla kullanıcının aynı anda çözüm yapabileceği bir tasarım ile ve grafiksel özelikler eklenerek geliştirilmesi daha fonksiyonel bir programın ortaya çıkmasını sağlayacaktır.
