Özet:
Bilindiği gibi zemin, kayma ve basıncın aksine çekmeye karşı dayanıksız bir malzemedir. 1960 ların başında Henri Vidal tarafından ortaya atılan "donatılı zemin" kavramı, sürtünmeli ( kohezyonsuz ) zemin içerisine çekmeye dayanıklı, yatay konumda şerit donatılar yerleştirilerek zeminin kuvvetlendirilmesi olarak özetlenebilir. Donatılı zemin tekniği, dayanma (istinat) duvarları, köprü ayaklan, rıhtım duvarları, yaklaşım dolguları, baraj ve temel zemini ıslahı gibi çok çeşitli alanlarda kullanılmaktadır. Bu çalışmada, donatılı duvar tasarımı için kullanılan iki farklı metot incelenmiştir. Bu metotlardan ilki Geri Bağ - Kama analizi, ikincisiyse Uygun Ağırlık Analizi metodudur. Bilindiği gibi Geri bağ - kama analizi, duvar yüzünün topuk etrafında dışa doğru döndüğü ve donatılandırılmış bölge içerisinde aktif durum şartlarının geçerli olduğu kabulü ile hareket eder. Uygun ağırlık analizi metodunda ise duvar deformasyonunun tepe noktası etrafında dışa doğru olduğu ve toprak basıncı katsayısının duvar üst noktasında ko dan başlayarak 6 m derinliğe kadar azalan ve bu noktadan sonra sabit bir ka değerine sahip olduğu kabul edilmiştir. Anlatılan her iki metot için de sayısal analizler gerçekleştirilmiş ve abaklar oluşturulmuştur.
