Özet:
Elastisite problemlerinin çözümü üç grupta tanımlanabilir. Teorik çözümler, yaklaşık çözümler ve deneysel çözümler. Deneysel bir yöntem olan fotoe lastisiteden elde edilen verilerle asal gerilme farkları ve asal gerilme doğrultularına ait bilgiler elde edilmektedir. Asal gerilmeleri veya gerilme bileşenlerini elde etmek için ek deneylerin yapılması veya asal gerilmelerin toplamını çözüm bölgesinde elde edilmesi gerekmektedir. Ayırma yöntemleri dediğimiz işlemleri uygulayarak gerilme bileşenlerini tek tek elde edebiliriz. Bu çalışmanın giriş bölümünde foto elastisitede incelenen problem açıklanmış ve devamında ışığın vektörel karakteri, polarize ışık ile polarizörler, dalga plakları, polariskop ve çeşitleri üzerinde durulmuştur. İkinci bölümde foto elastisite teorisi açıklanmış ve polariskopta yüklenmiş modelin incelenmesi yapılmıştır. Üçüncü bölümde foto elastisite deneylerinden elde edilen izoklin ve izokromat verilerinin analizi yapılmıştır. İzoklinlerin ve izokromatların özellikleri hakkında çeşitli bilgiler verilmiştir. Asal gerilmelerin ayrı ayrı bulunmasında kullanılan ayırma yöntemleri bu çalışmanın dördüncü bölümünde açıklanmış ve bu yöntemler hakkında bilgi verilmiştir. Beşinci bölümde foto elastisitede kullanılan model malzemesinin özellikleri hakkında bilgi verilmiş ve model kanunları açıklanmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise, foto elastisite teorisi yöntemiyle deneysel olarak incelenmiş delikli ve çentikli levha problemlerinin sonuçları, elastisite teorisinden elde edilen sonuçlarla karşılaştırılmıştır.
