Özet:
20. Yüzyıl başlarında, uçak endüstrisinin mümkün olduğunca hafif, fakat taşıma kapasitesi o nispette yüksek elemanlara ihtiyaç duyması, soğukta şekil verilerek üretilen ince cidarlı çelik taşıyıcılar üzerine yoğun araştırmalar yapılmasını sağlamıştır. 1. Dünya savaşı sırasında otomobil kaportaları ve demiryolu vagonlarının üretiminde bu elemanlar kullanılmış, öte yandan 2. dünya savaşı sırasında ortaya çıkan malzeme darlığı, bu tekniğin daha da geliştirilmesine neden olmuştur. Uçak ve otomobil sektörü ile başlayan bu bilgi birikimi, zamanla inşaat sektöründe de kullanılmaya başlanmış, önceleri yalnızca betona kalıp vazifesi yapan katlanmış sac, sisteme büyük ekonomi kazandıran taşıyıcı bir elemana dönüştürülmüştür. Bu çalışmada, kompozit döşeme ve kirişlerin hesabında bilinmesi gereken özel konular ve ilgili T. S. kuralları bir araya getirilmiştir. Özellikle kompozit çalışma sürecine yönelik farklı düşünceler ve algoritmalar hem kompozit döşeme, hem de kompozit kirişler için ortaya konmaya çalışılmıştır. Kompozit çalışma, kirişlerin moment taşıma kapasitesini artırmakta, ancak bu sebeple çelik kiriş daha büyük kesme kuvvetlerine karşı koymak zorunda kalmaktadır. Bu da stabilite problemlerini ortaya çıkarır. Yerel burkulma üzerine varılan sonuçlar deneysel çalışmalara dayandırılmaktadır.
