Özet:
Betonarme kolonlar için geleneksel çelik etriyeli kuşatma metodu yıllar boyunca tasarımcılar tarafından kullanılmıştır. Buna paralel olara, betonarme kolon davranışı ile ilgili çok sayıda bilimsel araştırma yapılmıştır. Ayrıca, mevcut zayıf betonarme kolonlar için de mukavemeti ve sünekliği arttırmak için çeşitli güçlendirme yöntemleri de kullanılmaktadır. En yaygın uygulama olan mantolama, kolona ekstra çelik etriyeli kafes örülüp üzerine yeni beton malzeme eklenerek yapılır. LP kuşatma mekanizması ise günümüz teknolojisinde gelişmekte olan ve geleneksel yöntemlerin yerini almaya başlayan bir uygulamadır. LP, kompozit malzemesi epoksi reçine ile kolonun dış yüzeyine yapıştırılarak uygulanır ve pasif bir kuşatma etkisi yaratır. Artan yükler altında genleşmeye çalışan betona yanal bir kuşatma uygulayarak beton ve/veya betonarme elemanların eksenel dayanımının ve özellikle sünekliğinin önemli ölçüde artmasını sağlar.Bu araştırmanın başlıca amacı, literatürde sıklıkla incelenen dairesel kolonların yerine pratikte son derece yaygın olarak kullanılan kare ve dikdörtgen kesitli betonarme kolonlarda yanal kuşatmanın lifli polimer ile sağlanması durumunda meydana gelecek mukavemet artışını irdelemektir. Literatürde mevcut bulunun bünyesel modellerin başlıcaları incelenerek, son derece geniş bir deneysel veri tabanı kapsamında, önerilen bünyesel bağıntıların etkinliği araştırılmıştır. Bundan başka, gerilme ? birim şekil değiştirme ilişkisi için önerilmiş bağıntılar da deney sonuçları ile karşılaştırılmış ve modellerin performansları incelenmiştir. Bu karşılaştırmalar sonucunda: Saadatmanesh ve Miyauchi Sargı Modellerinin kolon taşıma gücü için genellikle deneysel sonuçlardan daha büyük değerler verdiği saptanmıştır. Youssef ve CSA Sargı Modellerinden ise daha güvenli tarafta kalan düşük tahminler elde edilmiştir. Lam ve Teng, Challal, ACI, Concrete Society ve Koksal Sargı modelleri, deneysel verilere ve birbirine yakın sonuçlar vermektedir. Koksal ve ACI modellerinin en iyi performansı gösterdikleri görülmüştür.
