Özet:
Cumhuriyet Sonrası Türk Edebiyatının önem arz eden fakat üzerine pek de araştırma ve inceleme yapılmamış olan Tahsin Saraç, şiirlerinde toplumsal ve insani hassasiyetlerini bireyselliği ön plana çıkararak ortaya koymuştur. Gerek Anadolu’yu gerek Avrupa’yı çok iyi tanımasından kaynaklı olarak farklı kültürleri gözlemlemiş, bu da onda farklı kültürleri karşılaştırma ihtiyacını doğurmuştur. İçinde bulunduğu ortam ve yaşam koşulları nedeniyle halk ile yönetenler arasındaki ilişki Saraç’ın ele aldığı temel problemlerden olmuştur. Bu sorunları ele almasının nedeni ise Saraç’ın hem halkçı bir kişiliğe sahip olması hem de mizacından kaynaklıdır. Toplum hayatında gördüğü aksaklıkları yansıtmak şiirlerinin temelini oluşturur. Sadece halkın rahatsızlıklarını değil aynı zamanda bireyin bünyesinde oluşan rahatsızlıkları da açıkça dile getirmiştir. Tahsin Saraç, şiirlerini oluştururken kendi döneminin şiir yazma alışkanlığını da sürdürerek İkinci Yenicilere yakın bir tarz ortaya koymuştur. İkinci Yeni şiirinin sadece bazı özelliklerini şiirinde yansıtan Saraç’ın içerik ve söyleyiş bakımından tamamen kendine özgü bir şair kimliği vardır.
Bu çalışmada Tahsin Saraç’ın şiirlerinde yer alan temaları ortaya koymak, şiirlerinde hangi biçimleri kullandığını tespit etmek, şiirlerinde ağırlıklı olarak kullandığı imgeli dili çözümlemek, benzetme, kişileştirme, bağdaştırmalar, sapmalar gibi yapıyı oluşturan başlıkları belirlemek amaçlanmıştır.
