It would seem Turkish foreign policy in the Middle East has undergone profound
changes in the last decades. However, global and regional conditions have also
changed drastically. This thesis investigates one emblematic case where changes in
structural conditions have been accompanied by significant change in Turkey’s foreign
policy. That case is the relations of Turkey with what has recently emerged as the
autonomous Kurdish Region of Northern Iraq (KRI). A neoclassical realist approach
will be applied to understand the impact of structural changes on those relations, while
at the same time controlling for the inevitable effects of domestic changes and statespecific
peculiarities. In this thesis both sides of the relation will be analyzed with a
focus on the decade of the 1990s as a period of significant change, both structurally
and in terms of internal dynamics. Neoclassical realism privileges structural change
theoretically, however, it allows a systematic investigation into the most influential
factors both structural and domestic that shape foreign policy in particular cases. This
thesis introduces this approach to the analysis of relations between Turkey and the
KRI, proposing a model that is then applied to an analysis of the 1990s at the structural
and domestic level for both sides before offering a brief conclusion related to the
implications of the findings for further analysis of Turkish foreign policy.
Son on yıllarda Ortadoğu'da Türk dış politikasının derin değişiklikler geçirmiş olduğu
görülmektedir. Bununla birlikte, küresel ve bölgesel koşullar da büyük ölçüde
değişmiştir. Bu tez, yapısal koşullarda meydana gelen bu değişikliklere Türkiye'nin
dış politikasında belirgin bir değişimin eşlik ettiği bir örneği incelemektedir. Bu örnek,
Türkiye'nin yakın zamanda ortaya çıkmış olan özerk Kuzey Irak Kürt Bölgesel
Yönetimi (KRI) ile olan ilişkisidir. Yapısal değişikliklerin bu ilişkiler üzerindeki
etkisini anlamak için, aynı zamanda iç değişikliklerin ve devlete özgü özelliklerin
kaçınılmaz etkisini de düşünerek, neoklasik realist yaklaşım uygulanacaktır. Bu tezde,
ilişkinin her iki tarafı, hem yapısal hem de iç dinamikler açısından önemli bir değişim
dönemi olan 1990'ların on yılına odaklanarak analiz edilecektir. Neoklasik realizm,
teorik olarak yapısal değişime öncelik tanır; ancak, özel durumlarda dış politikayı
şekillendiren hem yapısal hem de iç faktörleri sistematik bir şekilde incelenmesine de
olanak tanır. Bu tez, Türk dış politikasının daha ileri bir analizinde kullanılacak olan
bulgularla ilgili kısa bir sonuç önermeden önce, her iki taraf için yapısal ve iç düzeyde
1990’ların bir analiz modeli önererek, Türkiye ile KRI arasındaki ilişkilerin analizine
bu yaklaşımı getirmektedir.
