Özet:
Küresel dünya düzeninde, sahip oldukları şiddet araçları ve sınırlarının “seçici geçirgenliğiyle” (bazı ekonomik yetkilerini ulus-aşırı birimlere devretmelerine rağmen) hala en revaçta olan siyasal birim ulus-devletlerdir. Zira ulus-devletler siyasal alandaki hakimiyetlerinin yanı sıra, uyruklarına sundukları kimlikle de gündemdedirler ve günümüzde (birkaç örnek dışında) hiçbir siyasal oluşum, milli kimliği imleyen sembollerden daha popüler semboller yaratamamışlardır. Yalnızca ulus-devlet kuran ya da etnik boğazlaşmalara sebebiyet veren bir ideoloji olarak algılanmaması gereken milliyetçilik, ulus-devletlerin ve milli kimliklerin içlerinde barındırdıkları onca eşitsizliğe rağmen günümüzde hala en geçerli olgular olarak canlı kalmalarını sağlayan yegâne görüngüdür. Dolayısıyla milliyetçilik, ulusların ve ulus-devletlerin yeniden üretiminde hayati rol oynayan bir konumdadır. Ulusların yeniden üretiminde, standartlaştırılmış kamusal eğitim (özellikle tarih eğitimi), edebi eserler ile kültürel üretimler önemli roller oynasa da günümüzde bireyin hafızasına görsel katkılar sunarak ezbere dayalı tarih eğitiminin soyutluğunu somuta bürüyen hafıza mekânları (lieux de mémoire) da önemli paya sahiptirler. Bu çalışmada Macaristan’daki Osmanlı/Türk karşıtı hafıza mekânları (Mohaç, Eğri, Sigetvar), Macar ulusunun kolektif hafızasında önemli bir yere sahip olan ‘Osmanlı/Türk hakimiyeti dönemi’ göz önünde bulundurularak incelenecektir. İncelemenin sonuçları ile günümüzde Macaristan’ın en önemli siyaset gündemi haline gelen ve Macarların milli kimliğinin yeniden üretiminde önemli bir yere sahip olduğu düşünülen göçmen karşıtlığı anlamlandırılmaya ve bu ikisi arasında bir bağ kurulmaya çalışılacaktır.
