Özet:
Suriye Krizi, ilk etapta barışçıl gösterilerle başlamasına rağmen, rejimin bu
gösterilere sert askeri müdahalelerle karşılık vermesiyle birlikte hızla silahlı bir iç
çatışmaya dönüşmüştür. 2011 yılının yaz aylarından itibaren ana eksenlerini Özgür
Suriye Ordusu’nun oluşturduğu birçok silahlı muhalif grup kurulmuştur. Temel
amacı Esad rejimini devirerek anayasal-demokratik bir Suriye inşa etmek olan bu
grupların şeriat temelli bir İslam Devleti kurmak gibi bir amaçları yoktu. Bu gruplar,
iyi örgütlenmiş askeri ve siyasi bir bütünlükten yoksun oldukları için başarısız
oldular ve parçalandılar. Özellikle 2013 yılından itibaren, bu grupların yarattığı
boşluğu Selefi gruplar hızla doldurarak iç savaşta etkin birer aktör haline geldiler.
Başlıcalarını, El Kaide, El Nusra/ŞFC/HTŞ, Irak ve Şam İslam Devleti (IŞİD) ve
Ahrarü’ş-Şam’ın oluşturduğu bu gruplar dinî-ideolojik tartışmalar, stratejik
farklılıklar, dış aktörlerle ilişkiler, yönetim ve egemenlik problemleri gibi
sebeplerden ötürü birbirleriyle çatışmışlardır. Bu çalışmada, Selefi gruplar arasındaki
bu çatışmaların sebepleri derinlemesine analiz edilecektir. Bu çatışmaların, dini ideolojik
meseleler ve çıkar çatışmaları olmak üzere temelde iki farklı boyutunun
bulunduğu savunulmaktadır. Çatışmaların çıkarlarla ilgili boyutu ele aldığımız
örgütlerin kendi varlıklarını güçlü bir şekilde sürdürme çabalarından
kaynaklanıyorken; dini-ideolojik boyutu ise bu örgütlerin birbirlerinin dini ve siyasi
meşruiyetini yok etme amaçlarıyla ilgilidir. Bu çalışmada her iki boyut da, söz
konusu örgütlere ait internet üzerinden erişilebilir kaynaklardan, basılı yayınlardan
ve bu gruplar arasındaki gelişmeleri yakından takip eden diğer bağımsız
kaynaklardan geniş bir şekilde yararlanılmak suretiyle incelenmiştir
