Özet:
Bu tez, 20. yüzyılda ortaya çıkan en etkili dinî-siyasi hareketlerin başında gelen Hıristiyan ve İslami kurtuluş teologlarının öze dönüş mücadelesi hakkındadır. Bir dinîsiyasi akım olarak dinin seküler bağlamda yeniden yorumlanmasını savunan kurtuluş teologları, yaşadıkları toplumlarda sosyal sorunlara karşı bir farkındalık oluşturmak ve çözüm bulmak amacıyla 1960'ların sonlarına doğru ortaya çıkmıştır. Hareket, yoksullukla, fakirlikle ve ezilmişlikle yakından ilgilenen bir akım olmasının yanı sıra yerleşik dinî kurumların ve din algısının öz eleştiri yapmasını mümkün kılan bir anlayışa öncülük etmiştir. Bu eleştiri, sahip oldukları Kutsal kitabın yeniden ve farklı bir perspektifle yorumlanmasını mümkün kılmıştır. Ortaya çıktığı günden beri gerek dinî otoritelerin gerekse de siyasi iradelerin taarruzlarına karşın dünyayı "alttan" (yoksul ve ezilenlerin bakışıyla) inceleyen kurtuluş hareketi, dinin seküler bağlamda yeniden yorumlanmasını "öze dönüş" açısından değerlendirmektedir. Bu kapsamda tezde, Hıristiyan ve İslami kurtuluş teologlarının öze dönüş arayışı üç farklı boyuttan ele alınacaktır. Bunlar, dinin günün şartlarına göre, kıtadaki gelir eşitsizliğini azaltmak için sosyal adalet ve yoksulluk perspektifinden ve eleştirel bir bakış açısıyla yeniden yorumlanması olarak belirlenmiştir. Çalışmanın sonundaysa her iki kurtuluş teolojisinin benzerlikler ve farklılıkları mukayese yöntemiyle sorgulanmaktadır.
