Özet:
Türkiye'de 2000'li yıllarda kurgulanan ulus ve vatandaş inşası, Türkiye'de milliyetçiliği besleyen, iktidarların hegemonyalarını yeniden üretme noktasında etkili bir aygıt olarak kullandıkları ve denetim altında tuttukları eğitim sistemi üzerinden izlenebilir. 2000'li yıllar ilk ve ortaöğretim eğitim politikalarının, söylemler, çıkarılan yasalar, yönetmelikler, genelgeler ve ders kitapları üzerinden incelendiği bu çalışmanın temel amacı, 2002-2016 yılları arasında Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) iktidarı tarafından kurgulanan ulus kimliğini Türkiye'nin tarihselliği içinde değerlendirmektir. AK Parti iktidarının şekillendirdiği 2000'li yıllar eğitim politikaları, partinin diğer politikalarıyla da paralel olarak 2011 öncesi ve sonrasında farklılıklar göstermektedir. 2011 öncesinde ekonomi odağı ağır basan politikalar, eğitime erişimin artırılmasına yönelen neoliberal-popülist eğilimli eğitim politikalarını ortaya çıkarırken, 2011 sonrasında ekonomi odağının yanı sıra giderek artan oranda kültür odağına ağırlık verilmesi sonucunda eğitimde İslamlaşma sürecini başlatmıştır. Cumhuriyetin ilk yıllarından sonra en güçlü ulus ve ulus kimliği vurgusunu yapan AK Parti iktidarının ayırt edici yönü, cumhuriyet tarihi boyunca önce gizli bir bileşen, sonra görünür (aktif) bir öğe olan İslam unsurunu ulusal kimliğin hegemonik bir bileşenine dönüştürmesidir. Diğer yandan, AK Parti'nin ulus inşası, Kemalist geleneğe meydan okuyan bir İslami modernizm şeklinde ortaya çıkmasına rağmen, cinsiyetçi ve militarist ulus anlayışı, sosyal mühendisliğe bağlılık ve demokrasinin bir kesimin kurallarını tüm topluma empoze etmesi şeklinde algılanması anlamında Kemalizmin yönetim anlayışı ile bir süreklilik ortaya koyar.
