Özet:
İtalyan besteci Luciano Berio (1925-2003) 20. yüzyılın öncü bestecilerinden biridir.
Yaşamı boyunca çeşitli alanlarda besteler veren Berio, serial, elektronik, orkestral ve
solo çalgılar için bestelemiş olduğu eserlerin içersinde, Sequenza serisi büyük bir
öneme sahiptir. On dört parçadan oluşan Sequenza serisi (1958-2002), sırasıyla flüt,
arp, kadın sesi, piyano, trombon, viyola, obua (soprano saksafon), keman, klarnet
(alto saksafon, bas klarnet), trompet, gitar, fagot, akordeon, viyolonsel (kontrbas)
enstrümanları için bestelenmiştir. Gitar için bestelenen ‘Sequenza XI’ (1987-1988),
Eliot Fisk’e ithaf edilmiş ve ilk sahnelenişinde Fisk tarafından icra edilmiştir. Bu
çalışmanın konusu, ‘Sequenza XI’in yapısal analizi esas olmakla beraber, Sequenza
serisinin diğer eserleri hakkında genel bilgiler de içermektedir
Bu çalışmada öncelikle bestecinin yaşamış olduğu dönem ve çevresel faktörlerin
yaratmış olduğu etkiyi daha iyi anlamlandırabilmek için modernizm-postmodernizm
kavramları, müzikteki yeri bağlamında irdelenmiştir. Berio’nun ortaya koyduğu
fikirler ve beyanlar göz önünde bulundurularak müzikal dili araştırılmış ve Sequenza
serisinin her bir parçası ile ilgili genel bilgiler verilmiştir. Yapmış olduğumuz bu
çalışmada, eserin yapısal analizi çerçevesinde, Sequenza XI’in başında gelen üç
akorun önemini vurgulamak ve eserin bütünüyle ilişkilendirmek için kullandığımız
set teorisi analiz yönteminin başlıca özelliklerine ve gerekli açıklamalarına yer
verilmiştir. Birbirlerini kesen müzikal fikirlerin yarattığı farklı boyutlar, sürekli
değişen (kaleidoskopik) ögeler, odaklanılan ve odak dışı kalan müzikal materyaller,
hücre/küçük motiflerin oluşturduğu kozmik yapı, Berio’nun müziğinin karakteristik
bir özelliği olarak karşımıza çıkmaktadır. Eserin tarihsel süreci ve bestecinin müzikal
dili hakkında yaptığımız literatür taramasında elde ettiğimiz makale ve tezler bu
araştırmanın önde gelen kaynaklarını oluşturmaktadır.
