Özet:
Günümüzde çok amaçlı kullanıma olanak sağlayan cep telefonları ile çekilen, sanal dünyadaki “paylaşım” çeşitlerinden biri olan, otoportre dönüşüme uğrayarak Oxford sözlüğünde de yer aldığı şekliyle “selfie” olmuştur. Türkçe’de özçekim, görçek gibi karşılıklar bulan selfie, sosyal paylaşım sitelerinde kolayca paylaşılmasıyla farklı bir tüketim çağının kapılarını açmıştır. Zamanla farklı yönde kurgulanmış selfieler üretme isteğine sıkça rastlanmaktadır. Bu ikame kimlik fotoğraflarına bazen birkaç satır iliştiren katılımcı, paylaşım sitesindeki takipçilerine, kendisi hakkında bazı verileri anbean aktarırken; ekonomik, politik, kültürel, sosyolojik duruşuna dair veriler de sunmaktadır. Sanal platformda aldığı yorumlarla kimlik kurgusunu değiştiren ya da ufak oynamalarda bulunabilen kişinin, kendini önemli hissetme itkisi ancak, selfienin araçsallaşmasıyla doyuma ulaşır. Olumlu-olumsuz geri bildirim almanın yeni üretimi, yeni üretimin de yeni geri bildirimi beslediği bu durumun otomatikleşmesiyle ve grubun tüm bireylerinin sosyal davranışı haline gelmesiyle, kabul gören bir “jest ve mimik tipolojisi” oluşmuştur. Paylaşılan her yeni imaj'ın bir öncekini öldürdüğü platformda, en son “paylaşılan”, kimliğin en gerçek yansıması olarak kabul görmektedir. Bu çalışmada; çağımızın postmodern toplumlarında, selfienin, pseudo kimlik suretine dönüşerek, amaç haline geliş süreci irdelenmiştir.
