Özet:
1920’lerde gitarist Eddie Lang’in eşliksiz akorsal solo icrası, gitarın yaygınlaşmasıyla
birlikte banjo müzisyenlerinin gitara doğru eğilim göstermesine ve plectrum guitar
(pena gitar) isimli bir stilin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Plectrum guitar (pena
gitar), özellikle stil dahilinde gerçekleşen solo icralarla akor melodi yaklaşımının
temeli niteliğindedir. Stil, 1940’larda cereyan eden bebop dönemiyle birlikte bir
sonraki aşama olan akor melodi yaklaşımına dönüşmüştür. Akor melodi yaklaşımı,
armoni ve melodinin tek gitarda aynı anda çalındığı bir yaklaşımdır. Yaklaşım
dahilinde kullanılan araçların, rock’taki solo elektrik gitar icralarındaki görünürlüğü
bu çalışmanın çıkış noktasını oluşturmuştur. Bu kapsamda rock’ın daha fazla gitar
odaklı bir formu olan enstrümantal rock göz önünde bulundurulmuştur. Araştırmada
akor melodi düzenlemeleri ve 1969’dan günümüze kadar olan rock’taki solo elektrik
gitar icraları incelenmiştir. İncelemeler transkripsiyonlar üzerinden yapılmış olup,
akor melodi yaklaşımında kullanılan araçların, rock’taki solo elektrik gitar icralarıyla
adaptasyonu üzerine çalışılmıştır. Yapılan incelemede akor melodi pratiklerinde
akorların, çift basışların (dyad/double stop) ve bas hatlarının en temel üç araç olduğu
görülmektedir. Rock’taki icralarda akorların ve çift basışların diyatonik ve diyatonik
dışı (non-diatonic) olarak kullanıldığı ve bas hatlarının ise genellikle akorların kök
seslerinden oluştuğu görülmektedir. Aynı zamanda bas hattı pedal ses ya da bir bas
efekti olarak da kullanılmıştır. Bazı icralarda ise yalnızca akorun kök sesi tutularak
melodinin seslendirildiği de görülmektedir. Zaman içinde rock, müzikal olarak her ne
kadar değişse de akor melodideki araçlar daima kullanılmaya devam etmiştir.
