Thanks to the modern communications systems and advancement in transportation technology, the world becomes "a global village" as many scholars refer to. With its increased flows of goods, people and ideas, globalization exposes our assump-tion about cultures, nations and societies as a localized, fixed and rooted into place. The disappearance of the constraints of geography affects placed-based loyalties. Globalization (in general) and strangers (in particular) are together the harbinger of the disappearance of boundaries between cultures, and antagonistic "inside-outside/us-them" mentalities. In today's world, described by hyper mobility and unprecedent population change, the stranger, as a figure of mobility, is in a clash with the local people who adhere to the traditional boundaries of space and belonging. In sociology of stranger, we see that the existing literature is full of theoretical discussions. However, the concept has not so far sufficiently applied to specific groups, such as immigrants of current day cities. Therefore, this study investigates two stranger groups in modern-day Istanbul: the undocumented Pakistani and Syrian immigrants. The study applies Georg Simmel's concept of the stranger and related literature to these two groups. Like the existing scholarship, I argue that the stranger is a relational figure who takes different idiosyncratic forms and roles in different contexts. The study seeks to show the construction of stranger in a specific time and place. To this end, I collect data through the semi-structured interview method and partial observation. I illustrate how the local people and the strangers of Istanbul perceive one another. I argue that the Pakistanis and the Syrians do not receive the same treatment from the host society. The low-income group of the host society has a discriminatory attitude towards the Syrians since they seek to protect their economic interests, maintain the existing order and thus to solidify the borders between "us and them" Briefly, by applying the concept of the stranger to the Pakistanis and the Syrians who are now living in modern-day Istanbul, the present thesis aims at filling the gap in the existing literature.
Modern iletişim sistemleri ve ulaşım teknolojisindeki gelişmeler sayesinde dünyamız
çoğu bilim insanının ifade ettiği gibi “küresel bir köy” oldu. Küreselleşme; artan mal,
insan ve fikir akışı ile birlikte, bir yere sabitlenmiş, kökleşmiş ve lokalize edilmiş kültürlere,
toplumlara ve devletlere ait varsayımlarımızı tartışmaya açtı. Coğrafi sınırların
etkisini yitirmesi, mekan temelli aidiyetleri etkiledi. Genelde, küreselleşme; özelde ise
yabancılar, hem kültürler arasındaki hem de biz-onlar/içerisi-dışarısı gibi karşıt ayrımlar
arasındaki sınırların yok oluşunun habercisi oldular. Aşırı hareketlilik ve görülmemiş
derecede nüfus değişimi ile tanımlanan günümüz dünyasında; “yabancı”, hareketliliğin
bir figürü olarak, geleneksel alan ve aidiyet sınırlarına bağlı insanlar ile bir çatışma
içerisindedir.
Yabancı sosyolojisinde, var olan literatürün teorik tartışmalar ile dolu olduğunu; fakat
kavramın, günümüz şehir göçmenleri gibi spesifik gruplara yeterince uygulanmadığını
görüyoruz. Bu nedenle, bu çalışma günümüz İstanbul’undaki iki yabancı grubu incelemektedir:
kayıt dışı Pakistanlı ve Suriyeli göçmenleri. Bu doğrultuda, çalışma Georg
Simmel’in yabancı kavramını ve ilgili literatürü bu iki gruba uygulamaktadır. Literatürde
olduğu gibi, yabancının ilişkisel bir figür olduğu ve bu nedenle farklı bağlamlarda
farklı form ve roller aldığı kabul edilmektedir. Çalışma, yabancılığın oluşumunu
spesifik bir zaman ve mekanda göstermeye çalışmaktadır. Bu doğrultuda yarı yapılandırılmış
mülakatlar ve kısmı gözlem kullanılarak; İstanbul yerlilerinin ve yabancılarının
birbirlerini nasıl algıladığı gösterilmiştir. Çalışmada; Suriyelilerin ve Pakistanlıların,
ev sahibi toplum tarafından farklı muamelelere tabi tutuldukları ortaya konmuştur.
Ev sahibi toplumun alt kesimi, Suriyelilere yönelik dışlayıcı bir tutum göstermektedir;
çünkü kendi ekonomik çıkarlarını korumak, var olan düzenin devamını sağlamak
ve buna bağlı olarak “biz ve onlar” arasındaki sınırları belirginleştirmek istiyorlar.
Kısaca, çalışma “yabancı” kavramını günümüz İstanbul’unda yaşayan Pakistanlılar
ve Suriyelilere uygulayarak literatürdeki var olan boşluğu doldurmayı amaçlamaktadır.
