Özet:
Akış deneyimi, mutluluk ile doğrudan ilişkilendirilen bir durum olup, insanların bir
eylemi gerçekleştirirken o etkinliğe kendilerini tamamen kaptırmaları, etkinlikle
bütünleşmeleri ve herhangi bir dışsal sonuç beklemeksizin yalnızca o eylemi
gerçekleştirmek amacıyla yapması halidir. İçsel motivasyon teorilerinden biri olan
akış teorisi eğitim alanında etkili olmuştur. Yapılan araştırmalar akış deneyiminin
öğrenme ve öğretme süreçlerine olumlu yönde etkilediğini göstermiştir.
Öğretmenlerin öğrenci motivasyonu üzerinde etkili olduğu bilgisi göz önüne
alındığında öğretmen adaylarının kendi öğrenme süreçlerinde akış yaşama
durumlarının gelecekte kendi öğrencilerine benzer deneyimler yaşatması
konusunda bilgi verici olduğu düşünülmektedir. Bu çalışma, matematik öğretmen
adaylarının lisans eğitimlerinde akış yaşama durumlarını tespit etmek ve liseden
üniversiteye matematik ve geometri derslerindeki akış yaşama durumlarında bir
değişiklik olup olmadığını ve bu durumun nedenlerini tespit etmeyi
amaçlamaktadır. Araştırma iki aşamadan oluşup ilk aşamasında betimleyici çalışma
kapsamında 2017-2018 eğitim yılında 1. Sınıf İlköğretim Matematik Öğretmenliği
bölümü öğrencilerinin lise deneyimlerine dair üniversite giriş sınavı soruları
kullanılarak veriler toplanmıştır. İkinci aşaması ise 2019-2020 eğitim yılında 3.
Sınıfa devam eden aynı öğretmen adaylarının, betimleyici çalışma çerçevesinde,
üniversitede alan derslerindeki akış yaşama durumları Akış Kısa Ölçeği yardımıyla
belirlenmiştir. Akış yaşama durumunu etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla
nicel veriler ışığında belirlenen öğretmen adayları ile yarı yapılandırılmış
mülakatlar yapılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre, matematik öğretmen
adaylarının cebire giriş, analiz ve analitik geometri derslerinde akış yaşamadıkları,
çoğunlukla rahatlama kanalında oldukları belirlenmiştir. Akış yaşama durumlarını
etkileyen etmenler ise öğretmen faktörü, yapılan etkinliğin zorluğu, akademik çaba
ve önceki bilgilerle ilişkilendirme durumu olarak tespit edilmiştir. Elde edilen
bulgular ışığında, öğretmen adaylarının kendi öğrenme süreçlerinde özerklik
kazanmaları ve öğrenme motivasyonu ile hareket etmeleri konusunda yetersiz
oldukları söylenebilir.