Özet:
Müzelerde iklim denetimi, iklimsel parametrelerin zarar verici etkilerine karşı koleksiyonların güvenle korunması amacıyla gerçekleştirilmektedir. Bu bağlamda etkileri kontrol edilmek istenen temel parametreler sıcaklık ve bağıl nemdir. Belirli malzeme sınıfları benzer sıcaklık ve bağıl nem seviyelerini talep etse de, koleksiyonları oluşturan organik, inorganik ve karma yapılı çok çeşitli müze nesneleri birbirinden oldukça farklı iklimsel koşulları gerektirmektedir. Tüm koleksiyonları bütünüyle ve yüksek nitelikte korumanın maliyeti ve zorluğu, alternatif yaklaşımların ortaya çıkışını hızlandırmıştır. Bugün önde gelen müzeler; pasif ve aktif iklim denetim yöntemlerini birlikte kullanma, aynı zamanda koleksiyonlarını tolere edebilecekleri en geniş aralıktaki iklim koşullarında koruma yoluyla enerji tüketimlerini azaltma eğilimindedir. Çalışmanın amacı, iklim denetiminin farklı nesne türleri üzerindeki etkisini, tarihsel gelişimini, günümüzde başvurulan uygulamalarını ve alternatif yaklaşımlarını incelemektedir. Literatür taraması yöntemi ile gerçekleştirilen araştırma sonucunda müzelerde iklim denetiminin; geçmiş tecrübeleri kılavuz alan, bilimsel çalışmalarla desteklenen, çevresel farkındalığın şekillendirmeye başladığı, farklı disiplinlerden uzmanların birlikte çalışmasını gerektiren bir sürece evrildiği ortaya koyulmuştur. Ayrıca her müzenin kendi özgün koşullarına uygun olarak iklimlendirilmesi gerektiği değerlendirilmiştir. Bununla birlikte uluslararası nitelik gösteren San Francisco Modern Sanat Müzesi, Sistine Şapeli (Vatikan Müzeleri) ve Milano Modern Sanat Galerisi gibi örneklerin tercih ettikleri iklim denetim yöntemleri değerlendirilmiştir. Türkiye'den ise İstanbul Arkeoloji Müzeleri, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi İstanbul Resim ve Heykel Müzesi, Pera Müzesi ve Sabancı Üniversitesi Sakıp Sabancı Müzesi yetkilileri ile sözlü görüşmeler gerçekleştirilmiş ve söz konusu müzelerde kullanılan iklim denetimi yaklaşımları incelenmiştir.