Özet:
Örgütsel değişim kapasitesi (ÖDK) terimleri ve ekstrem bağlamlar, yönetim literatüründe gelişmekte olan araştırma alanlarıdır. Ancak, ÖDK hala emekleme aşamasındadır ve hem teorik hem de uygulamada pratik olarak iyileştirmek için ölçütlerden mahrumdur. ÖDK'ne ek olarak, bugüne kadarki ekstrem bağlamlarla ilgili deneysel çalışmaların çoğu, sıradan firmalardan ziyade özel kuruluş / birim türlerine odaklanmıştır. Bununla birlikte, araştırmacılar ekstrem olaylarla çevrili sıradan organizasyonlardan ziyade liderlik perspektifindeki ve tehlikeli durumlarda faaliyet gösteren örgütlerdeki veya birimlerdeki uç bağlamları araştırmışlardır. Ayrıca algılanan ekstrem bağlamlar (EBA) gibi bir yapı olarak operasyonel hale getirilmemiştir ve örgütsel değişim kapasitesi ve ürün/süreç yenilikçiliği üzerindeki doğrudan etkileri deneysel olarak araştırılmamıştır. Bu araştırmanın ana kitlesi İstanbul ve Kocaeli'nde faaliyet gösteren firmalardır. Ilımlaştırıcılı aracılık analizi kullanılarak 241 firmanın araştırılması sonucu, ekstrem yönelimi, algılanan sonuçların büyüklüğü, insanlar için yakınlık ve operasyonel zayıflığı içeren EBA'nın ÖDK'nin gelişimi ile olumlu bir şekilde ilişkili olduğu bulunmuştur. Ayrıca sonuçlar bağlamları, süreci, öğrenmeyi, kaynakların kullanımını ve yapıcı anlamlandırma boyutlarını kapsayan örgütsel değişim kapasitesinin, firmanın ürün/süreç yenilikçiliği ile olumlu bir şekilde ilişkili olduğunu da göstermektedir. İlaveten, ÖDK'nin EBA ile ürün/süreç yenilikçiliği arasındaki ilişkiye aracılık ettiği ve algılanan ekstrem bağlamların, örgütsel değişim kapasitesi ile firma süreç yenilikçiliği arasındaki ilişkiyi olumlu bir şekilde ılımlaştırdığı bulunmuştur.
