Özet:
Deniz taşımacılığının artması beraberinde deniz araçlarından kaynaklanan kirlilik problemini gündeme getirmiştir. Bu kirliliğin temel kaynaklarından birisi de içeriğinde yüksek oranda petrol türevi, yağ ve hidrokarbon bulunduran sintine sularıdır. Sintine sularına deniz sularının karışması nedeni ile bu tip atıksuların klorür içeriği ve dolayısıyla iletkenliği de oldukça yüksektir. Bu özellik sintine sularının elektrokimyasal arıtılabilirliği için bir avantaj oluşturmaktadır. Yüksek iletkenlik, akım şiddetinin artmasına, voltajın ve enerji maliyetinin düşmesine yol açar. Diğer taraftan elektrokimyasal arıtma yöntemleri ile fazladan kimyasal madde tüketimi engellenerek klasik kimyasal arıtma yöntemlerine göre bir tasarruf sağlanmaktadır. Bu çalışmada sintine sularının elektrokoagülasyon/elektroflotasyon prosesleri ile ve ayrıca dolaylı elektrooksidasyon yöntemi olan elektrofenton prosesi ile arıtımı incelenmiştir. Elektrokoagülasyon ve elektroflotasyon proseslerinde alüminyum ve demir elektrotların performansları karşılaştırıldığında, 7,5 mA/cm2 akım yoğunluğunda 10 dakika gibi kısa bir sürede alüminyum elektrotların kullanımı ile elde edilen KOİ (%64,8) ve yağ-gres (%57) giderimlerinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Belirlenen optimum şartlar ile gerçekleştirilen sürekli sistemde ise ortalama KOİ ve yağ-gres giderim verimleri sırasıyla %56,9 ve %49,1 olarak belirlenmiştir. Elektrofenton prosesinde ise 5000 mg H2O2/L, 6,80 mA/cm2 akım yoğunluğu ve 10 dakikalık temas süresinde optimum KOİ ve yağ-gres giderim verimleri sırasıyla %71 ve %69 olarak gerçekleşmiştir.
