Nietzche, who had been identified with so many pejorative labels up until late 1950s,
has joined a relatively new and positive labelling process by getting rid of the
previous perception’s negative aura. Although vigorous efforts in anglo-saxon world
of science such as Walter Kaufmann’s has helped Nietzsche to acquire this new
positive label, in general terms it has been possible due to the thinkers who began to
be influential in 20th century continental philosophy. During 1980s, Nietzsche has
acquired the title of founding father of a socio-cultural movement, what we call
today postmodernism. In this study, I would like to emphasise four main
problematics. First, which category is appropriate to situate Nietzschean legacy:
political, apolitical and/or anti-political? Shall we take Nietzsche’s pronouncement
that he is anti-political for granted or shall we try to understand the nature of this
‘anti-political’ by looking at his own works. Second, whose Nietzche are we talking
about? For instance, is Alfred Baeumler’s Nietzsche same as Michel Foucault,
Richard Rorty and Sarah Kofman’s? Third, we should touch upon the main dynamics
behind the politicization of Nietzsche and Nazis-Nietzsche identification. Is it just
because of the nature of Nietzschean philosophy or are there also different contextual
dynamics behind this identifaction along with his vague writing style? Fourth, we
shall examine how feminist epistemology has tactically appropriated Nietzschean
legacy for its political agenda.
Yaklaşık olarak 1950’lerin sonuna kadar birçok olumsuz etiketle birlikte anılan
Nietzsche, 1960’larla birlikte nispeten bu olumsuz algının aurasından sıyrılıp yeni ve
pozitif bir etiketlenme sürecine dahil olmuştur. Nietzsche’ye bu pozitif etiketi
kazandıranlar anglo-sakson bilim dünyasında Walter Kaufmann gibi kişilerin yoğun
ve bireysel çabalarıyla mümkün hale gelse de genel olarak 20.yy. kıta felsefesinde
hüküm sürmeye başlayan düşünürler vasıtasıyla gerçekleşmiştir. 1980’lerle birlikte
Nietzsche artık postmodernizm diye adlandırdığımız sosyo-kültürel bir hareketin
kurucu babası unvanını kazanmıştır. Bu çalışmada, dört ana sorunsalı vurgulamak
istiyorum. Birincisi, Nietzche’yi politik, apolitik ve/veya anti politik kategorilerinden
hangisinde konumlandırmak mümkün? Nietzsche’nin kendini ‘son antipolitik alman’
olarak nitelemesini doğrudan kabul mü edeceğiz yoksa bu ‘antipolitikliğin’ doğasını
Nietzsche’nin kendi felsefi düşüncesinden yola çıkıp anlamlandırmaya mı
çalışacağız? İkincisi, günümüzde Nietzsche dediğimizde aslında kimin
Nietzsche’sinden bahsediyoruz? Örneğin, Alfred Baeumler’in Nietzsche’siyle
Michel Foucault, Richard Rorty ve Sarah Kofman’ın Nietzsche’si aynı kişi midir?
Üçüncüsü, Nietzsche’nin politize edilip Nasyonal Sosyalizmle anılır olmasındaki
temel dinamiklerin neler olduğuna değinmek gerekiyor. Nasyonal Sosyalizmle anılır
olmakta sadece Nietzsche’nin kendi felsefesinin doğası mı etkiliydi yoksa
felsefesindeki müphemlikle beraber dönemin farklı dinamikleri de buna yol açtı mı?
Dördüncüsü, feminist epistemolojinin Nietzche’nin mirasını nasıl taktiksel olarak
kendi politik gündemleri için kullandığını inceleyeceğiz.
