Özet:
İki dilde kaleme aldıkları yapıtlarını bir dilden ötekine çeviren, özçeviri yapan yazar-çevirmenler vardır. Çevirmek üzere ele aldığı metnin aynı zamanda yazarı da olan özçevirmen, bir yazarın yapıtını erek dile aktarmakla yükümlü bir çevirmenin, çeviri sürecinde sahip olduğu özgürlükten ve yaratıcılığını kullanma hakkından çok daha fazlasını elinde bulundurmaktadır. Bu çalışmada, Fransızca Türkçe İkidilli yazar-çevirmenlerden Osman Necmi Gürmen ve Yiğit Bener'in kaleme aldıkları ve çevirdikleri öykülerinde, yaratıcılıklarını ve kaynak metne ya da yazara, bir başka deyişle kendilerine "sadakatsizlik etme" haklarını kullanarak, özçeviri sürecinde aldıkları çeviri kararları doğrultusunda, erek dilde oluşturdukları çeviri metinde yaptıkları ekleme ve çıkarmalar, Antoine Berman'ın çeviri çözümlemesi modeli "Bozucu Eğilimler" ışığında incelenmiştir. Elde ettiğimiz bulgular doğrultusunda, özçevirinin, kendine özgü bir çeviri türü ve çeviri kaynaklı bir yeniden-yazma biçiminde değerlendirilebileceği sonucuna varılmıştır.
