Özet:
Dünyada ve Türkiye'de birçok vatandaşımız özel gereksinimli kişilerden oluşmaktadır. Kapsayıcı eğitim, aynı sınıf ortamını, genellikle gelişimsel olan özel ihtiyaçları olan insanlarla paylaşmayı ve eğitimde fırsat eşitliği ilkesi bağlamında ek hizmetler sunarak bireysel olarak desteklemeyi içerir. Kaynaştırma eğitimi, Amerika'da 1960'lı yıllarda devletin özel gereksinimli bireylere de eşit fırsatlar tanımasını talep eden aileler öncülüğünde başlatılmıştır ve 1975 yılında yasalaştırılmıştır. Ülkemizde kaynaştırma eğitimi uygulamaları 1980'lerden sonra ivme kazanmıştır. Gözlemin amacı; genel eğitimin başarı derecesine karar vermek ve genel eğitimin başarısını artırmak için yönergeler geliştirmektir. Bu nedenle, gözlemin birinci derecesinde literatür taraması yapılmakta ve 2. aşamada tutum ölçeği ve 27 soru ile 97 sınıf öğretmenine uygulanmıştır. Anket ve çalışmalardan elde edilen istatistikler SPSS paket anlaşma programı yardımıyla analiz edilmiş ve çok sayıda tanımlayıcı kayıt kullanılmıştır. İncelemenin bulgularına göre, sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimi konusuna olumlu baktıkları, ancak çoğunluğun % 60 kaynaştırma eğitimi ile ilgili herhangi bir eğitim alamadığı tespit edilmiştir. Kaynaştırma öğrencisinin fazladan iş yükü getirdiğini düşünen sınıf eğitmenleri, öz bakım ve eğitim yetenekleri olmayan bireylerin normal sınıfta yer almamaları gerektiği konusundaki görüşlerini dile getirdiler. Sınıf öğretmenlerinin % 80'i, kapsayıcı eğitim süreci boyunca fazladan hizmet ve yardım sağlanamadığını bildirmiştir.
